سلام؛
صبحتون،نه شبتون،نمی دونم اصلا وقتتون بخیر.
بذارید از خودم بیشتر بگم:
من متولد سال 68 و رشتم حسابداریه(کارشناسی ام ، البته فعلا ولی میخوام در سال 90 ارشد شرکت کنم)،به این رشته اول علاقه ی زیادی نداشتم ولی رفته رفته علاقم خیلی شده و داره بیشترم میشه،میدونید چرا؟چون یه جوری واسه خودت رئیسی میکنی(بخصوص اگه حسابرس مستقل باشی)علاوه بر این مواظبی که طرف مقابلت دو دوتا رو نکنه پنج تا.اصلا این رشته خلاصه شده ای از کاراگاهی،وکالت،مشاور و....میتونه باشه.
میدونید،آدم باید هر رشته و حرفه ای رو که خواست(به اون علاقه داشت)انتخاب کنه؛حتی اگه پول زیادی توش نداشت مگه آدم میخواد چند سال توی این دنیا زندگی کنه؟حالا اینم99سال (به خودت نگاه کن ببین چند سالته،عرض یه چشم بهم زدن رفت..)آخرش که چی،یعنی این دنیا می ارزه که تمومش رو جون بکنی دنبال چیز فانی و به اصطلاح خوشبختی یعنی پول رفت و تموم افکارت رو مشغولش کنی و آخرش هم هیچی،سفر کنی اون دنیا و بذاریش برای دعواهای وراثت!!!؟
باید ببینی توی این دنیا به چی علاقه داری،چی به تو آرامش میده از همه لحاظ یعنی از دنیوی گرفته تا اخروی،یه چیزی که خوراک روحی تو رو تکمیل کنه،یه جوری که آخر عمرت از اینکه زندگیت رو مثبت گذروندی حال کنی(یکی از دلیلایی که آدم رو از مرگ میترسونه اینه که میدونه ازعمرش درست استفاده نکرده؛وای به اون روز....).
به نظر من باید دنبال یه چیزی رفت که وقتی رفتی اون دنیا،این دنیایی ها از چیزی که توی این دنیا گذاشتی(چه ملموس و چه غیر ملموس)یه سودی ببرند و یه خدا بیامرزی پشتت بگن.یه چیزی که بیشتر عمومی باشه بهتره(حتی یه آثار هنری کوچیک).
خلاصه بگم اگه توی این دنیا فقط به دنبال پول باشی بقیه فرصتهای زندگیت رو از دست میدی.اگه خوب دقت کنی افرادی که دنبال پول بودندو حالا چه به اون رسیده باشند و چه نه و آثاری رو توی دنیا از خودشون بر جا نگذاشته باشند هیچ کس به فکرشون نیست.